Kruiskamp: ‘Nog steeds geen superwijk’

Elke week loop ik een rondje door een wijk die hoog op de lijst van Vogelaar staat. Deze week de eerste wijk die sinds kort geen Vogelaarwijk meer is, maar tegenwoordig Kruiskamp heet.

Als ik uitstap op de Van Asseraadstraat heb ik geenszins het idee dat ik in een Vogelaarwijk terecht ben gekomen. Boompjes op een grasveld, kindjes die naar school lopen en de groenteboer die zijn fruit uitstalt. Het ziet er meer uit als een nieuwbouwwijk.

Kruiskamp in Amersfoort stond tot voor kort op nummer 23 van de lijst van Vogelaar. Op 11 oktober 2012 werd echter bekend dat Kruiskamp dusdanig verbeterd is en dat deze wijk van de lijst afgehaald is.

De groenteboer van Kruiskamp weet wel hoe het komt dat de wijk van een zorgenkind van Amersfoort veranderde in een voorbeeldwijk van de stad. ‘Vier jaar geleden was deze wijk vies en vervallen. In vier jaar tijd heeft de gemeente de wijk opnieuw opgebouwd.’

Dit is ook te zien in de rest van de wijk. Alles is nieuw en schoon, van de bankjes tot aan de prullenbakken. Al het geld van Vogelaar lijkt te zijn gebruikt om alles in de wijk te vernieuwen. Als ik naar foto’s van vroeger kijk, zie ik een compleet andere wijk. De flatgebouwen die op de foto’s te zien zijn, bestaan niet meer.

Janneke de Boer, inwoner van Kruiskamp, vindt dat men niet te voorbarig moet zijn. ‘Kruiskamp heeft nog wel degelijk problemen. Deze problemen zijn alleen niet meer zo zichtbaar als voorheen. Maar helaas maken hangjongeren nog altijd de dienst uit in Kruiskamp.’ Een voorbeeld hiervan is dat Janneke’s zoon laatst nog werd bedreigd door een van de jongeren in Kruiskamp. ‘Hij wilde zijn telefoon hebben. Gelukkig is het allemaal goed afgelopen. Maar dit geeft wel aan dat wij nog lang niet een superwijk zijn zonder criminaliteit.’

Kruiskamp is een nieuwe wijk geworden. De grote vraag is of de problemen die speelden in de voormalige Vogelaarwijk hiermee zijn opgelost. In het plan van aanpak voor de wijk uit 2007 gaat het vooral over de uiterlijke problemen. Over hoe men de criminaliteitsproblemen ging oplossen, werd in het plan van aanpak maar kort gesproken.

Of Kruiskamp sinds 2007 verbeterd is, daar twijfelt niemand over. Ja, Kruiskamp is flink opgeknapt. De wegen zijn verbeterd en huizen zijn vernieuwd. Of de overige problemen zijn opgelost, is nog niet te zien. Kruiskamp doet denken aan een modelwoning. Van buiten ziet het er prachtig uit, maar of het stevig is?

Wat vind jij van de aanpak van de gemeente van Kruiskamp? Of heb jij andere ervaringen met Kruiskamp? Reageer!

Voetbal in Vogelaar

Als amateurvoetballer is het de laatste weken slecht toeven. Na de dood van grensrechter Richard Nieuwenhuizen zijn de gedragsregels tijdens de amateurwedstrijden flink aangescherpt.

Op het trainingscomplex van SV HMS in Overvecht is het incident van een maand geleden nog steeds het gesprek van de dag. Rogier, speler van het derde, merkt dat spelers meer respect hebben voor de scheidsrechter. ‘Ik heb het gevoel dat er veel veranderd is in het amateurvoetbal. Als iemand vandaag de scheidsrechter aanspreekt loopt de speler al snel tegen een gele kaart aan.’ John, een teamgenoot van Rogier, vindt dat de scheidrechter er gespannen bijliep tijdens de wedstrijd. ‘Tijdens onze wedstrijd reageerde de scheids al snel toen er commentaar op hem kwam. Binnen tien minuten was er al iemand met geel beboet.’

Uit onderzoek van de KNVB blijkt dat er in het afgelopen jaar maar liefst 260 uitspraken zijn geweest voor excessief geweld op het voetbalveld. In de meeste gevallen krijgt een speler een schorsing van tien jaar. Steeds meer scheidsrechters geven ook aan zich niet veilig te voelen op het voetbalveld. Zo werd in West-Vlaanderen een staking gehouden onder scheidsrechters.

Ook tijdens de wedstrijd tussen SV HMS 1 en DVSU 2 loopt de scheidrechter er gespannen bij. De wedstrijd, die gespeeld wordt in de achterstandswijk Overvecht, is de eerste wedstrijd voor de mannen van SV HMS sinds het incident dat zich rond de kerst afspeelde.

Nick, speler van DVSU ziet vooral de onrust op het veld. ‘Iedereen is bang dat hij op iemands tenen trapt.’ Nick vindt dat de media zich teveel op de daders richt. ‘Ik hoorde dat op internet intussen gesuggereerd wordt dat Richard Nieuwenhuizen zelf begonnen was met slaan. Maar ik ben van mening dat we moeten bespreken hoe we dit soort incidenten in de toekomst kunnen voorkomen.’

Na de wedstrijd, die zonder incidenten is verlopen, wordt de scheidsrechter uitvoerig bedankt voor zijn optreden. De toeschouwers langs de zijlijn kijken met een dubbel gevoel naar het tafereel. ‘Gaan we nu niet een beetje te ver in ons respect?’ zegt Willem. Hij staat altijd langs de lijn bij SV HMS. Anderen toeschouwers spreken Willem tegen. Een toeschouwer die niet met naam genoemd wil worden reageert boos op de opmerking van Willem. ‘Dit is de enige manier om dit op te lossen. Je kan nooit te ver gaan in je respect!’

Wat vind jij van de respect actie van de KNVB? Reageer!

Springkussen inzetten voor sociale cohesie

Sinds Overvecht in 2007 een krachtwijk werd, zijn er verschillende projecten opgestart. ‘Doe mee in Overvecht’, ‘LeveninOvervecht’ en ‘overvecht.nu’ zijn slechts een paar voorbeelden van alle projecten die zijn opgestart sinds Overvecht een Vogelaarwijk is geworden.

In Overvecht is men sinds 2011 bezig met het project ‘Echt Overvecht’. Volgens Jasper Fastl, lid van de wijkraad Overvecht, laat het project zien dat Overvecht veel leuker is dan de meeste mensen denken. ‘Wij van ‘Echt Overvecht’ zetten alle leuke punten van Overvecht op een rij. Van uitgaansgelegenheden tot aan parken.’ Volgens Jasper werken positieve initiatieven als ‘Echt Overvecht’, omdat het mensen aanzet om te kijken wat er werkelijk in hun wijk gebeurt.

Laatst was er een project bij ons in Overvecht, ‘Vegas Royale’. Het was een feest in het cultuurcentrum Stefanus. Verschillende artiesten zouden optreden. Dit bleek later echter een feest te zijn voor studenten Leisure and Events van het ROC Creative College. Zij hadden hun blok op school afgerond en lieten deze avond vooral elkaar hun filmpjes zien die zij hadden gemaakt. De bedoeling was dat het project de buurtbewoners dichter bij elkaar zou brengen. Op het feest werd echter vooral de aandacht gevestigd op de leerlingen van de school.

Volgens Heleen de Groot van de gemeente Utrecht geeft Utrecht elk jaar ongeveer twee miljoen euro uit aan dit soort projecten. Deze projecten worden dan in goed overleg opgestart. ‘Wij weten precies waar het geld heen gaat’

In Rotterdam bestaat al jaren het ‘Opzoomer project’. De stichting is opgezet om buurtbewoners dichter bij elkaar te brengen, dit project komt al sinds jaar en dag in elke wijk in Rotterdam voor. De aanpak die Opzoomer heeft is altijd hetzelfde. Het komt erop neer dat buurtbewoners elkaar beter moeten leren kennen. Om dit te bereiken is het belangrijk om bijvoorbeeld een groot springkussen in het midden van de wijk te plaatsten. Buurtbewoners kunnen dan hun kinderen op het springkussen laten springen, hierdoor zullen de ouders van de kids elkaar beter leren kennen.

Of al deze projecten echt helpen weet niemand. Er is nooit onderzoek gedaan naar of de bewoners van de buurt elkaar door de projecten beter leren kennen. Maar ach het is altijd fijn om eens in de zoveel tijd een springkussen in je wijk te hebben.

Heb jij ervaringen met buurtprojecten? Reageer!

‘Ik hou het wel vol hier’

Jet Overeem is de eigenaar van de bloemenkraam ‘Overeem’ bij het winkelcentrum Overvecht. ‘Oh, je bent ook journalist.’, zegt Jet lachend als ik binnenkom. Jet studeerde journalistiek in Utrecht, maar nam al snel daarna de bloemenkraam van haar vader over. ‘Ik was te stil om journalist te zijn.’

Een bloemenkraam hebben in een achterstandswijk vindt Jet geen nadeel. ‘Ik trek publiek aan uit heel Utrecht.’ Soms heeft ze wel eens moeite met de locatie van haar bloemenkraam. ‘Soms skate ik wel eens hier in de buurt en dan voelt de sfeer benauwd. Het is stiller in Overvecht dan in de rest van Utrecht, en als er dan iemand langsloopt word je toch angstig.’

Zelf woont Jet in Voordorp. ‘In Voordorp is het wel wat gemoedelijker. Rustiger, laat ik het zo zeggen.’, zegt Jet als er een klant binnenkomt. Nadat Jet de twaalf rozen heeft geschikt gaat ze verder: ‘In Voordorp zijn mensen meer op zichzelf. In Overvecht zie je dat iedereen bij elkaar hoort. De Marokkanen bij de Marokkanen en de Nederlanders bij de Nederlanders. Niet dat het erg is, maar het zorgt voor een afstandelijkheid tussen de bevolkingsgroepen.’

Mede door die afstandelijkheid merkt Jet ook dat er onbewust vooroordelen ontstaan. ‘Laatst kwam er een oude vrouw bij ons in de winkel en vlak daarna kwam er een Marokkaanse man voor haar staan. Ik dacht dat hij voor wilde dringen en toen ik daar iets van zei bleek het zo te zijn dat hij boodschappen deed voor de oude vrouw.’ Jet vindt het lastig om een balans te vinden in die vooroordelen. ‘Je wil natuurlijk niemand op zijn tenen staan.’

Dan wordt het druk in de bloemenkraam. De bloemen staan wegens de kou vandaag binnen en dat zorgt voor een gezellige drukte in het kleine kraampje. Jet vind het wel gezellig. ‘Zolang ik het druk heb, hou ik het wel vol hier in Overvecht.’

Ben jij het oneens met Jet? Reageer!

 

Oude Noorden is oud geworden

Elke week loop ik een rondje door een wijk die hoog op de lijst van Vogelaar staat. Deze week de wijk waar ik ben opgegroeid: het Oude Noorden.

De naam, het Oude Noorden, klinkt al even afschrikwekkend als hoe het eraan toegaat in deze achterstandswijk. Deze wijk komt maarliefst twee keer voor in de lijst van Vogelaar. Op nummer drie staat het Oude Noorden Zuid en op 26 het Oude Noorden.

Als ik mijn fiets neerzet in de wijk waar ik voor het eerst leerde fietsten, voelt het als thuiskomen. De wijk wordt gekenmerkt door het grote gebouw van de elektronicaketen Correct, dat het Oude Noorden in tweeën splitst. Als je rechts afslaat ga je richting het centrum van Rotterdam. Dit was de weg die ik zelf altijd befietste wanneer ik naar de stad moest. Het is een mooie straat die veel orthodontisten en advocatenkantoren herbergt.

Aan de linkerkant van het kruispunt begint de achterstandswijk. Mobiele telefoonzaakjes en vele snackbars hebben hier de overhand. Kinderen van nog geen zes jaar oud lopen over straat waar auto’s met hoge snelheid langssnellen.

Het Oude Noorden is al jaren het grootste zorgenkindje van Rotterdam. Vroeger was de wijk juist de woonplaats voor de rijkere inwoners van de Maasstad. Tegenwoordig is vooral de criminaliteit in de wijk de reden dat vele inwoners van Rotterdam de wijk ontwijken.

Als je iets dieper de wijk in gaat, kom je terecht bij, zoals ik het noemde, het speeltuintje. Het speeltuintje bestaat uit een groot plein met hekken eromheen. In het midden staat een prachtige carrousel. De carrousel dient tegenwoordig als hangplek voor de jongeren, maar vroeger stonden om de carrousel verschillende speeltoestellen. Het overgrote gedeelte van de toestellen is inmiddels weggehaald. Het plein ziet er nu stil en verlaten uit.

Als ik door mijn oude straat loop, de Soetendaalseweg, merk ik dat de straat flink is veranderd. Vroeger was er om de hoek een snoepjeszaak. Hier kon je kikkersnoepjes kopen voor 5 cent per stuk. Dit gebouw staat nu leeg.

Ook mijn oude huis ziet er flink vervallen uit. De tuin waar ik ooit visjes liet zwemmen, ligt nu vooral vol met vuilniszakken. Wel staat onze appelboom er nog, groter dan ooit.

De boom lijkt het enige wat nog overeind staat van hoe ik mij mijn jeugd in het Oude Noorden herinnerde. Ik weet ook dat er weleens wat misging in onze straat (zie over Vogelaar), maar toch heb ik het idee dat mijn wijk is vervallen. Plantenbakken zijn ingestort, vuilniszakken liggen op straat en huizen staan leeg. Het Oude Noorden is nog ouder geworden. Of ben ik opgegroeid?

Woon jij in het Oude Noorden of in een andere achterstandswijk.  Laat zien hoe het er volgens jou aan toe gaat in een achterstandswijk. Laat jou impressie van deze wijk achter!

‘Als wij meteen ingrijpen escaleert de boel.’

In rustige wijken is er maar een iemand de baas: de politie. In achterstandswijken is dit echter niet zo. Toen Vogelaar de veertig probleemwijken bekendmaakte, werd ook al snel duidelijk dat aan de aanpak van de hangjongeren ook het nodige schortte. In achterstandswijken is de aanpak van politie dan ook anders dan in de andere wijken.

In Parijs worden in achterstandswijken 350 politieagenten ingezet om de hangjongeren aan te pakken. In Nederland heeft de politie zelfs al moeite om uitkeringstrekkers aan te pakken.

‘Sinds 2007 is er flink wat veranderd bij de politie.’, aldus wijkagent Jeroen uit Overvecht. ‘Ten eerste zijn we veel opener geworden. Jij mag mij hier interviewen en dat is over het algemeen erg lastig. Dit doen we omdat we verbonden willen zijn met de wijk. Ze moeten ons kennen en ons vertrouwen.’

Jeroen wil niet dat ik met hem meeloop omdat hij anders zijn werk niet goed kan uitvoeren. ‘Als ik op straat loop, moet ik ook rekening houden met jou en dat kan niet.’ Als ik vraag of het dan zo gevaarlijk is op straat, reageert Jeroen terughoudend. ‘Het kan wel eens fout gaan. Mensen raken meestal opgefokt van de politie in achterstandswijken.’

Naast de openheid is vooral de aanpak veranderd. Die is erg pragmatisch geworden. Elke situatie wordt aangekeken. ‘Het probleem is dat jongeren het wel eens als een spelletje zien om de politie uit te dagen. Als wij daar meteen opingaan, escaleert de boel.’, aldus Jeroen. ‘Wij proberen zolang mogelijk afstand te houden totdat het echt uit de hand loopt. Dan grijpen we in.’

Mieke Kort, woordvoerder van de politie Utrecht zegt dat het vooral om maatwerk gaat in de achterstandswijken. ‘Voor de politie geldt dat wij gebiedsgebonden werken, dus wij leveren altijd een soort van maatwerk voor het gebied. De wet is weliswaar voor iedereen gelijk, maar het toepassen van strafrecht is niet overal hetzelfde. Neem bijvoorbeeld een gebiedsverbod voor verslaafde overlastplegers. Dat is wel nodig in de binnenstad van Utrecht, maar niet in een dorp als Lopik.’

Hoeveel wijkagenten een wijk krijgt toegewezen is niet alleen afhankelijk van het aantal inwoners, maar ook van de sociale opbouw en de problematiek van de wijk. Zo krijgt een wijk als Overvecht meer politie-eenheden toegewezen dan een wijk in Lopik.

De politie werkt anders in achterstandswijken. Dat moet ook wel, want achterstandswijken hebben te maken met criminaliteit. Het draait in achterstandswijken vooral om vertrouwen. Elke collega van Jeroen in Overvecht heeft wel een heftig verhaal te vertellen. De problemen die in achterstandswijken plaatsvinden zijn een stuk heftiger dan in de normale wijken.

Heb jij slechte ervaringen met de politie? Reageer!

 

Burenruzie in een achterstandswijk

In elke plek in Nederland is hondenpoep een bekend probleem. Of je nou in Langedijk woont of in Overvecht, hondenpoep is overal aanwezig.

Volgens Mark de Haas, organisator van het Nationaal Symposium Hondenbeleid, ontstaan de problemen met hondenpoep, omdat er drie partijen betrokken zijn die allemaal anders over het probleem denken. De gemeente, de eigenaar van de hond en de persoon die in de hondenpoep gaat staan. ‘Meestal eindigt het probleem met een bewoner die naar de gemeente stapt waarna een bordje verboden voor honden wordt geplaatst.’

De manier hoe de inwoners in Overvecht hiermee omgaan, is toch iets heftiger. Zo merkte ik afgelopen week dat er voor mijn voordeur een drol was gelegd. Nu zou dat normaal niet zo raar zijn dat daar een hondendrol ligt, maar wel als je weet dat mijn voordeur in een portiek is.

De drol lag al warm te worden en onze portiek begon al aardig te stinken toen mijn bovenbuurvrouw aanbelde en vroeg of ik toevallig huisdieren had. Toen ik uitlegde dat ik het niet had kunnen zijn, begon de vrouw mij het verhaal te vertellen dat zich tussen haar en de bovenbuurman had afgespeeld.

Maanden geleden had onze buurvrouw gevraagd of deze meneer niet meer na twaalf uur op zijn elektrische gitaar zou willen spelen. Hij had hier natuurlijk gehoor aan gegeven, maar in plaats van zijn gitaar stond zijn stereo-installatie van twaalf tot vier de melodieën van verschillende metal bands te spelen.

Mijn buurvrouw had vervolgens de politie ingeschakeld. Toen die ter plaatse kwam, vertelde de man dat de vrouw een hekel aan hem heeft en daarom verzon dat hij lawaai maakte. De politie kon hierdoor niets anders doen dan vertrekken.

Of dit allemaal waar is, kan ik niet controleren. Mede doordat mijn bovenbuurman niet wilde reageren en mijn buurvrouw natuurlijk ook een Utrechtse tante is die de situaties graag lekker aandikt. Daarnaast kan ik er ook niet vanuitgaan dat mijn buurvrouw geen streken heeft uitgehaald.

Dit soort burenruzies ontstaan doordat mensen in achterstandswijken gefrustreerd zijn. Lage inkomens, veel werkloosheid en weinig perspectief op een goede toekomst zorgen ervoor dat de inwoners van achterstandswijken gefrustreerd raken. Dit zorgt op zijn beurt weer voor de verloedering en ruzies in de Vogelaarwijken.

Hoe dan ook, volgens mijn buuf had meneer vervolgens voor haar deur een aantal vuilniszakken laten staan en geweigerd ze weg te halen. Toen mijn buuf besloot de vuilniszakken te verwijderen had de man een nieuwe lading voor mijn buurvrouw klaarstaan.

De finale klapper kwam dus met de hondendrol voor mijn deur. Ik ben nu onderdeel van de burenruzie in mijn flat. Ik weet gelukkig hoe je hiermee om moet gaan. Doe je deur dicht en praat de komende drieënhalf jaar niet met je buren.

Heb jij ook wel eens ruzie met je buren? Of ben je het niet eens met het beeld dat ik schets? Reageer!

‘Leven in een achterstandswijk valt reuze mee.’

Joost van Itterzon woont pas sinds een jaar in een sloopwoning in Overvecht. Hij moest wel. Toen hij in 2011 begon met zijn studie Nederlands, had hij een huis nodig in Utrecht. ‘Aalsmeer was geen optie en Utrecht zit vol. Dan blijven er eigenlijk alleen sloopwoningen over.’ Daarom verhuisde Joost naar een sloopwoning in Overvecht. ‘Wanneer het gesloopt wordt weet niemand, maar ik hoop hier nog een paar jaar te kunnen blijven.’

Eigenlijk hoefde Joost niet echt te wennen aan het wonen in een Vogelaarwijk. Zelf komt Joost uit een rustige, niet bevolkte omgeving. ‘Aalsmeer is nou niet bepaald een wereldstad. Maar eigenlijk merk ik er niet zoveel van dat ik in een Vogelaarwijk woon. Tenminste, een keer merkte ik dit wel. Mijn fiets had ik voor mijn deur op slot gedaan aan een fietsenrek. Toen ik de volgende dag terugkwam, was het rek doorgezaagd en mijn fiets weg.’

Het verschil met Aalsmeer zit hem vooral in de verbondenheid volgens Joost. ‘In Aalsmeer ken je de buren. Hier weet ik niet eens of er nog iemand boven mij woont.’ Er heerst een soort afstandelijkheid tussen bewoners van deze buurt volgens Joost. Of dat komt door de verschillende culturen in Overvecht weet Joost niet. ‘Ik denk dat het een kleine rol speelt.’

Wat Joost wel opvalt is de scheiding tussen allochtoon en autochtoon. ‘Nederlanders kijken minder naar elkaar om in Overvecht. De allochtonen zitten bij elkaar op school, gaan met elkaar naar de supermarkt en gaan bij elkaar op visite.’ De autochtonen zijn afstandelijker. Waardoor dat komt weet Joost niet.

Joost wil best nog een paar jaar wonen in Vogelaar. ‘Het is goedkoop en er staat een winkelcentrum om de hoek. Ik ben blij dat ik het eens meemaak hoe het in een achterstandswijk eraan toe gaat. Leven in een achterstandswijk valt namelijk reuze mee.’

Ben jij een student in een achterstandswijk? Heb jij problemen met je buren? Laat je verhaal achter!

De Kolenkit, alles lijkt een beetje nep

 

Elke week loop ik een rondje door een wijk die hoog op de lijst van Vogelaar staat. Deze week nummer één op de lijst, de Kolenkit in Amsterdam.


Bij tramhalte Bos en Lommer begint de beruchte achterstandswijk de Kolenkit. Het uitzicht valt enigszins mee. Waar je vervallen woningen, stapels afval en hangjongeren verwachtte, komt men uit in een grote straat met nette portieken, grote bedrijfsgebouwen en een kerk.

Dit is het beruchte Kolenkit, waar de werkloosheid op 11,6 procent ligt en de cito score gemiddeld het laagst is van heel Amsterdam. De wijk staat vol met grote gloednieuwe penthouses, luxe bedrijfspanden en portieken.

Peter Visser van woningstichting Eigen Haard weet hoe dat komt. ‘Negen jaar geleden is de gemeente met een groot project gekomen om de Kolenkit een stuk leefbaarder te maken. De kolenkit stond in 2010 opeens vol met nieuwbouw. Er was echter een probleem: de crisis kwam er ook aan in Kolenkit en alle gebouwen bleven leeg. Niemand kocht een penthouse en de portieken werden ook niet verhuurd.’

Ook vandaag de dag staan de gebouwen leeg. Hoe indrukwekkend het er van veraf uitziet, zo stuntelig oogt het van dichtbij. ‘Het geeft een beetje het gevoel alsof je naar een modelwijk kijkt. Alles lijkt een beetje nep.’, aldus Peter.

In de Akbarstraat, waar Felix Rottenberg in 2002 nog een documentaire over maakte, voelt het wel als een achterstandswijk. Het vuilnis stapelt zich op en verschillende groepjes hangjongeren lopen over straat. Verder is het stil op straat. Een stilte die enkel bestaat uit motorgeluiden en de verheffende stemmen van hangjongeren.

Weer terug bij de tramhalte Bos en Lommer valt de kerk op. Kolenkit is vernoemd naar de kerk die in het midden van de wijk staat. Een kerk waarvan de beschrijving bijna overeenkomt met dat van de wijk: een sombere kerk die bedoeld was als een architectonisch hoogstandje, maar daar totaal niet in is geslaagd.

Woon jij in de Kolenkit of in een andere achterstandswijk.  Laat zien hoe het er volgens jou aan toe gaat in een achterstandswijk. Laat jou impressie van deze wijk achter!

 

 

De avonturen van een deur aan deur verkoper

Als deur aan deur verkoper kom je in verschillende wijken, vooral achterstandswijken. De buurten waar je als verkoper langskomt verschillen enorm. In de wijk Overschie in Rotterdam, waar ze het trouwens niet eens zijn met de titel Vogelaarwijk, werden de colporteurs van het bedrijf Podium1 in één dag door 32 verschillende buurtbewoners naar binnen gevraagd om te vertellen over het product wat ze verkopen.

Een dag later liepen de verkopers door Kanaleneiland in Utrecht, nummer 12 op de lijst van Vogelaar. Het is een wijk waar de buurtproblemen verfilmd zijn, hier was de ontvangst een stuk ongemakkelijker. Buurtbewoners dreigden de politie te bellen en er werd geen enkel product verkocht.

In tegenstelling tot verschillende rapporten over achterstandswijken, is het moeilijk om patronen of het gedrag te herkennen in achterstandswijken. Wel zijn er stereotype situaties.

Rinco Heistra, salestrainer bij Podium1 vertelt dat deur aan deur verkopers in Vogelaarwijken moeten oppassen met het verkopen aan Marokkaanse vrouwen. ‘Er bestaat namelijk een risico dat de man de vrouw slaat, wanneer zij producten aan de deur verkoopt. Ik weet natuurlijk niet of dit waar is, maar ik merk wel dat er veel contracten diezelfde dag nog worden afgebeld.’ Medeverkoper George zegt: ‘Wie ik ook vaak tegenkom is de overenthousiaste huisvrouw, die graag complimentjes ontvangt en daarvoor in ruil best een product wil aanschaffen.’

Achterstandswijken zijn moeilijk met elkaar te vergelijken. Al hebben ze wel een overeenkomst: ze zitten vol met gekke situaties. Een ander voorbeeld is een vrouw die naakt de deur opendoet en rustig naar buiten loopt om de deurbel goed te doen, een man die zijn Thaise vrouwen laat zien alsof het een verzameling postzegels is of een mevrouw die eerst een gezellig gesprek onderbreekt om te vertellen dat ze op het punt staat te bevallen. Deur aan deur verkopers maken het allemaal mee.

Het grappigste verhaal vond plaats in het Oude Noorden in Rotterdam. Toen een verkoper van Podium1 bij een man aanbelde die blind was. Om dit verhaal te snappen moet je weten dat deze jongen een erg hoge stem heeft en aan de telefoon ook regelmatig als vrouw wordt aangezien. De blinde man nodigde hem uit om binnen te komen. ‘Als je een man was geweest had ik je niet binnen gelaten.’, zei hij in de gang. Verbaasd als de verkoper was nam hij zichzelf voor om maar gewoon mee te spelen en niet te zeggen dat hij een man was. Hij begon zijn verkooppraatje, maar werd onderbroken door de blinde man die vroeg of hij een vriendje had. De colporteur besloot om wat te mompelen, maar zo makkelijk kwam hij er niet vanaf. Nogmaals herhaalde de man de vraag. ‘Ja,’ antwoordde de verkoper.

Hij realiseerde zich dat hij zojuist werd versierd door een blinde man die dacht dat hij een meisje was. Toch besloot hij te vragen of de man voor een product wilde tekenen. ‘Zullen we het maar gewoon doen?’ vroeg de verkoper. De blinde man keek hem aan zei: ‘Oh ik dacht dat je iets anders bedoelde met zullen we het gewoon doen.’ Hiermee doelde de man op seksuele interactie. De colporteur van Podium1 zei zichzelf nog nooit zo raar te hebben gevoeld. Hij heeft vervolgens wel een product verkocht.

Het is moeilijk om een grondige analyse te maken van de inwoners van Vogelaarwijken. Ze lijken totaal niet op elkaar. Daarvoor zijn de verschillen op het gebied van burenrelaties en regelgeving te groot. ‘Er is wel een grote overeenkomst,\ zegt Rinco, ‘Je voelt je er altijd ongemakkelijk.’

Heb jij gekke buren in jouw achterstandswijk of vind jij mijn beeld niet kloppen? Reageer!