Voetbal in Vogelaar

Donderdag Vrije Keus

foto

Als amateurvoetballer is het de laatste weken slecht toeven. Na de dood van grensrechter Richard Nieuwenhuizen zijn de gedragsregels tijdens de amateurwedstrijden flink aangescherpt.

Op het trainingscomplex van SV HMS in Overvecht is het incident van een maand geleden nog steeds het gesprek van de dag. Rogier, speler van het derde, merkt dat spelers meer respect hebben voor de scheidsrechter. ‘Ik heb het gevoel dat er veel veranderd is in het amateurvoetbal. Als iemand vandaag de scheidsrechter aanspreekt loopt de speler al snel tegen een gele kaart aan.’ John, een teamgenoot van Rogier, vindt dat de scheidrechter er gespannen bijliep tijdens de wedstrijd. ‘Tijdens onze wedstrijd reageerde de scheids al snel toen er commentaar op hem kwam. Binnen tien minuten was er al iemand met geel beboet.’

Uit onderzoek van de KNVB blijkt dat er in het afgelopen jaar maar liefst 260 uitspraken zijn geweest voor excessief geweld op het voetbalveld. In de meeste gevallen krijgt een speler een schorsing van tien jaar. Steeds meer scheidsrechters geven ook aan zich niet veilig te voelen op het voetbalveld. Zo werd in West-Vlaanderen een staking gehouden onder scheidsrechters.

Ook tijdens de wedstrijd tussen SV HMS 1 en DVSU 2 loopt de scheidrechter er gespannen bij. De wedstrijd, die gespeeld wordt in de achterstandswijk Overvecht, is de eerste wedstrijd voor de mannen van SV HMS sinds het incident dat zich rond de kerst afspeelde.

Nick, speler van DVSU ziet vooral de onrust op het veld. ‘Iedereen is bang dat hij op iemands tenen trapt.’ Nick vindt dat de media zich teveel op de daders richt. ‘Ik hoorde dat op internet intussen gesuggereerd wordt dat Richard Nieuwenhuizen zelf begonnen was met slaan. Maar ik ben van mening dat we moeten bespreken hoe we dit soort incidenten in de toekomst kunnen voorkomen.’

Na de wedstrijd, die zonder incidenten is verlopen, wordt de scheidsrechter uitvoerig bedankt voor zijn optreden. De toeschouwers langs de zijlijn kijken met een dubbel gevoel naar het tafereel. ‘Gaan we nu niet een beetje te ver in ons respect?’ zegt Willem. Hij staat altijd langs de lijn bij SV HMS. Anderen toeschouwers spreken Willem tegen. Een toeschouwer die niet met naam genoemd wil worden reageert boos op de opmerking van Willem. ‘Dit is de enige manier om dit op te lossen. Je kan nooit te ver gaan in je respect!’

Wat vind jij van de respect actie van de KNVB? Reageer!

‘Als wij meteen ingrijpen escaleert de boel.’

Donderdag Vrije Keus

media_xl_186289

In rustige wijken is er maar een iemand de baas: de politie. In achterstandswijken is dit echter niet zo. Toen Vogelaar de veertig probleemwijken bekendmaakte, werd ook al snel duidelijk dat aan de aanpak van de hangjongeren ook het nodige schortte. In achterstandswijken is de aanpak van politie dan ook anders dan in de andere wijken.

In Parijs worden in achterstandswijken 350 politieagenten ingezet om de hangjongeren aan te pakken. In Nederland heeft de politie zelfs al moeite om uitkeringstrekkers aan te pakken.

‘Sinds 2007 is er flink wat veranderd bij de politie.’, aldus wijkagent Jeroen uit Overvecht. ‘Ten eerste zijn we veel opener geworden. Jij mag mij hier interviewen en dat is over het algemeen erg lastig. Dit doen we omdat we verbonden willen zijn met de wijk. Ze moeten ons kennen en ons vertrouwen.’

Jeroen wil niet dat ik met hem meeloop omdat hij anders zijn werk niet goed kan uitvoeren. ‘Als ik op straat loop, moet ik ook rekening houden met jou en dat kan niet.’ Als ik vraag of het dan zo gevaarlijk is op straat, reageert Jeroen terughoudend. ‘Het kan wel eens fout gaan. Mensen raken meestal opgefokt van de politie in achterstandswijken.’

Naast de openheid is vooral de aanpak veranderd. Die is erg pragmatisch geworden. Elke situatie wordt aangekeken. ‘Het probleem is dat jongeren het wel eens als een spelletje zien om de politie uit te dagen. Als wij daar meteen opingaan, escaleert de boel.’, aldus Jeroen. ‘Wij proberen zolang mogelijk afstand te houden totdat het echt uit de hand loopt. Dan grijpen we in.’

Mieke Kort, woordvoerder van de politie Utrecht zegt dat het vooral om maatwerk gaat in de achterstandswijken. ‘Voor de politie geldt dat wij gebiedsgebonden werken, dus wij leveren altijd een soort van maatwerk voor het gebied. De wet is weliswaar voor iedereen gelijk, maar het toepassen van strafrecht is niet overal hetzelfde. Neem bijvoorbeeld een gebiedsverbod voor verslaafde overlastplegers. Dat is wel nodig in de binnenstad van Utrecht, maar niet in een dorp als Lopik.’

Hoeveel wijkagenten een wijk krijgt toegewezen is niet alleen afhankelijk van het aantal inwoners, maar ook van de sociale opbouw en de problematiek van de wijk. Zo krijgt een wijk als Overvecht meer politie-eenheden toegewezen dan een wijk in Lopik.

De politie werkt anders in achterstandswijken. Dat moet ook wel, want achterstandswijken hebben te maken met criminaliteit. Het draait in achterstandswijken vooral om vertrouwen. Elke collega van Jeroen in Overvecht heeft wel een heftig verhaal te vertellen. De problemen die in achterstandswijken plaatsvinden zijn een stuk heftiger dan in de normale wijken.

Heb jij slechte ervaringen met de politie? Reageer!

 

De avonturen van een deur aan deur verkoper

Donderdag Vrije Keus

aanbellen (somebaudy)

Als deur aan deur verkoper kom je in verschillende wijken, vooral achterstandswijken. De buurten waar je als verkoper langskomt verschillen enorm. In de wijk Overschie in Rotterdam, waar ze het trouwens niet eens zijn met de titel Vogelaarwijk, werden de colporteurs van het bedrijf Podium1 in één dag door 32 verschillende buurtbewoners naar binnen gevraagd om te vertellen over het product wat ze verkopen.

Een dag later liepen de verkopers door Kanaleneiland in Utrecht, nummer 12 op de lijst van Vogelaar. Het is een wijk waar de buurtproblemen verfilmd zijn, hier was de ontvangst een stuk ongemakkelijker. Buurtbewoners dreigden de politie te bellen en er werd geen enkel product verkocht.

In tegenstelling tot verschillende rapporten over achterstandswijken, is het moeilijk om patronen of het gedrag te herkennen in achterstandswijken. Wel zijn er stereotype situaties.

Rinco Heistra, salestrainer bij Podium1 vertelt dat deur aan deur verkopers in Vogelaarwijken moeten oppassen met het verkopen aan Marokkaanse vrouwen. ‘Er bestaat namelijk een risico dat de man de vrouw slaat, wanneer zij producten aan de deur verkoopt. Ik weet natuurlijk niet of dit waar is, maar ik merk wel dat er veel contracten diezelfde dag nog worden afgebeld.’ Medeverkoper George zegt: ‘Wie ik ook vaak tegenkom is de overenthousiaste huisvrouw, die graag complimentjes ontvangt en daarvoor in ruil best een product wil aanschaffen.’

Achterstandswijken zijn moeilijk met elkaar te vergelijken. Al hebben ze wel een overeenkomst: ze zitten vol met gekke situaties. Een ander voorbeeld is een vrouw die naakt de deur opendoet en rustig naar buiten loopt om de deurbel goed te doen, een man die zijn Thaise vrouwen laat zien alsof het een verzameling postzegels is of een mevrouw die eerst een gezellig gesprek onderbreekt om te vertellen dat ze op het punt staat te bevallen. Deur aan deur verkopers maken het allemaal mee.

Het grappigste verhaal vond plaats in het Oude Noorden in Rotterdam. Toen een verkoper van Podium1 bij een man aanbelde die blind was. Om dit verhaal te snappen moet je weten dat deze jongen een erg hoge stem heeft en aan de telefoon ook regelmatig als vrouw wordt aangezien. De blinde man nodigde hem uit om binnen te komen. ‘Als je een man was geweest had ik je niet binnen gelaten.’, zei hij in de gang. Verbaasd als de verkoper was nam hij zichzelf voor om maar gewoon mee te spelen en niet te zeggen dat hij een man was. Hij begon zijn verkooppraatje, maar werd onderbroken door de blinde man die vroeg of hij een vriendje had. De colporteur besloot om wat te mompelen, maar zo makkelijk kwam hij er niet vanaf. Nogmaals herhaalde de man de vraag. ‘Ja,’ antwoordde de verkoper.

Hij realiseerde zich dat hij zojuist werd versierd door een blinde man die dacht dat hij een meisje was. Toch besloot hij te vragen of de man voor een product wilde tekenen. ‘Zullen we het maar gewoon doen?’ vroeg de verkoper. De blinde man keek hem aan zei: ‘Oh ik dacht dat je iets anders bedoelde met zullen we het gewoon doen.’ Hiermee doelde de man op seksuele interactie. De colporteur van Podium1 zei zichzelf nog nooit zo raar te hebben gevoeld. Hij heeft vervolgens wel een product verkocht.

Het is moeilijk om een grondige analyse te maken van de inwoners van Vogelaarwijken. Ze lijken totaal niet op elkaar. Daarvoor zijn de verschillen op het gebied van burenrelaties en regelgeving te groot. ‘Er is wel een grote overeenkomst,\ zegt Rinco, ‘Je voelt je er altijd ongemakkelijk.’

Heb jij gekke buren in jouw achterstandswijk of vind jij mijn beeld niet kloppen? Reageer!